Ik wil iedereen vragen om vol te houden en positief te blijven

Samen halen we het beste uit de huidige situatie. Zorgprofessional Jolanda Lammers, Internist-infectioloog bij Isala, merkt dat de koek bij veel mensen op is: “Het wordt voor iedereen moeilijk. Niet alleen in de zorg, maar juist de mensen buiten de ziekenhuismuren moeten de ballen hooghouden om ons over die finish te krijgen. De eindstreep is in zicht, het is nu van belang om vol te houden.

Daarom vindt ze het belangrijk om met de campagne waardering en respect te tonen: “Houd hoop; we moeten nog even doorzetten zodat we rond de zomer onze vrijheden weer terugkrijgen.” Ook ziekenhuismedewerker Erik Lindeboom ziet in de praktijk wat corona en de bijbehorende vrijheidsbeperkingen met mensen doen: “Als receptionist in het ziekenhuis ontvang ik patiënten en hun familie. Ik merk dat mensen het op dit moment nóg lastiger vinden om het ziekenhuis binnen te gaan. Ik wil iedereen vragen om vol te houden en positief te blijven. Samen halen we het beste uit de huidige situatie. Maar óók ik kan niet wachten totdat ik patiënten bij binnenkomst weer persoonlijk kan helpen en troosten.”

Het komt steeds meer aan op blijven doorzetten en volhouden, dat is de boodschap die de campagnenaam ‘dóórzetters’ draagt. De campagne van Isala is een steuntje in de rug, voor al die mensen die er onder elke omstandigheid iets van blijven maken. Van thuiswerkers op de zolderkamer, tot digitale feestvarkens en thuissporters. Zodat we straks weer waardering hebben voor de dingen die we heel normaal vonden, maar die we na de coronacrisis als extra vrijheden zien. Jolanda: “Als het weer mag, ga ik genieten van de vrijheid om met elkaar te sporten, een terrasje te kunnen pakken bij lekker weer en spontaan iemand te omhelzen. Al die dingen die je voor het coronavirus voor lief nam, en waarvan je inmiddels bijna bent vergeten hoe het voelt.” Ook Erik kijkt uit naar de periode na het coronavirus: “Als het weer mag, ga ik genieten van de vrijheid van het niet meer hoeven plannen. Op werk hoop ik dat ik snel weer de vrijheid heb om patiënten die verdrietig het ziekenhuis binnen komen, op te vrolijken. Ik mis het menselijke en persoonlijke contact, zoals iemand in een rolstoel helpen en een hand op de schouder kunnen leggen. Ik hoop dat we straks weer de vrijheid hebben om er écht voor je medemens te kunnen zijn.” 

Tekst & foto: Albert-Dirk Bos