NL10 RABO 0338801863
Maya (34) redt 10.000 Oekraïners uit oorlogsgebied met hulp uit Zwolle:
‘Een oorlogsfilm, maar dan echt’
Artikel Stentor Zwolle
De in Nederland opgegroeide Maya Muraviova (34) heeft al zeker 10.000 Oekraïners gered uit oorlogsgebied. Een levensgevaarlijke operatie, die onmogelijk zou zijn zonder hulp uit Zwolle. Terwijl raketten inslaan, rijdt zij met busjes vol vluchtelingen de Donbas uit. "Ik heb geen tijd om bang te zijn."
Maya Muraviova in Donetsk. © Maya Muraviova
Het taxibusje schudt. Het hoofd van Maya Muraviova ook. Dan is het stil. Naast de auto een krater van munitie die even daarvoor vanaf een tank is afgeschoten. Er is geen tijd om na te denken, snel rijden ze verder, weg uit dit oorlogsgebied bij Charkov. De passagiers zaten tot voor kort nog ondergedoken in kelders.
Nu brengt Maya ze samen met een chauffeur van haar stichting Single Goal in veiligheid.
De mannelijke bestuurder kijkt haar aan:
"Wat doe je hier eigenlijk?
Je moet thuis zijn, zwanger worden, kinderen krijgen"
Maar Maya heeft een andere missie, blijkt wanneer ze via een videoverbinding vanuit Tsjernivtsi in het westen van Oekraïne vertelt over dit voorval. De geboren Oekraïense levert met haar stichting hulpgoederen af in oorlogsgebied om op de terugweg mensen te evacueren. Letterlijk levensgevaarlijk. Eind september worden in Zaporizja twee auto’s van haar stichting onder vuur genomen. Daarbij vallen doden. En toch gaat Maya door. Daarover vertelt ze straks, eerst keren we terug naar eigen land.
Taxibusjes en stadsbussen van stichting uit Zwolle
Zwollenaar Arjan Biel (54) veegt de tranen uit zijn ogen wanneer hij Maya vanuit Tsjernivtsi haar verhaal hoort doen. ,,Maya is de bonusdochter van mijn vrouw, Dorenda,
zo ben ik hierbij betrokken geraakt. Op dag één van de oorlog zei mijn vrouw dat ze wat wilde doen en daarvoor een stichting nodig had." Die had Arjan, met MYzwolle.
bekend van het grote kunstwerk met de letters #OPGEZWOLLE.
Negen maanden later is MYzwolle omgetoverd tot een van de grootste hulporganisaties die Maya’s werk in Oekraïne ondersteunen. Met een groep chauffeurs is meerdere keren vanuit Zwolle koers gezet richting Oost-Europa.
Vooral de levering van vier taxibusjes en twee stadsbussen vanuit de Zwolse stichting valt op en is hard nodig.
Niet alleen voor de goederen waarmee ze in Nederland volgeladen worden. Met de voertuigen rijdt Maya, die met Dorenda tien jaar lang in Hoogeveen woonde, vervolgens het oorlogsgebied in en uit. Dat doet ze met een team van meerdere chauffeurs. De meeste ritten gaan nu naar
Charkov, Loehansk, Donetsk en Cherson.
En zo zijn we terug aan het front. Bij Maya, die tot de Russische invasie op 24 februari nog gewoon druk in de weer is met haar fitness- en massagestudio. ,,In maart heb ik de stichting opgezet. Eigenlijk had ik nooit gedacht dat ik zoiets zou kunnen doen. Ik was zo’n businesslady, altijd werken. Over stichtingen en vrijwilligers wist ik niets." De oorlogsbeelden maken in die dagen diepe indruk. Er ontvlamt iets in haar, wat niet meer tegen te houden is. "Ik ga helpen, ik moet helpen."
We hebben heel veel kinderen geëvacueerd. Als je vraagt wat zij willen, dan zeggen ze: ‘Dat het stopt, dat we buiten kunnen spelen en een blauwe hemel zien’
Maya Muraviova, stichting Single Goal
In haar woonplaats, Tsjernivtsi, zamelt ze spullen in om naar het oorlogsgebied te brengen. "Het werd elke dag meer en meer." Terwijl ook in Zwolle de hulptroepen in stelling worden gebracht, rijdt Maya voor de eerste keer richting het front. "Ik zag zo veel pijn in de ogen van de mensen. En al die kapotgeschoten huizen... Het is een oorlogsfilm, maar dan echt. Daarom maak ik ook veel foto’s en video’s, om mensen hier in het westen van Oekraïne te laten zien wat daar aan de hand is."
De schrijnende verhalen stapelen zich op."We hebben een gezin geëvacueerd met een baby die op de dag van de inval geboren is in de schuilkelder. Ik vroeg hoe ze dat deden met luiers. "Die waren er niet, we hebben wat dekens en kleren gevonden die we gebruikten" kreeg ik te horen. Zo hebben ze 7,5 maand geleefd. We hebben heel veel kinderen geëvacueerd. Als je vraagt wat zij willen, dan zeggen ze: ‘Dat het stopt, dat we buiten kunnen spelen en een blauwe hemel zien'."
De beschoten bus van Maya's stichting. Hierbij kwamen acht mensen om het leven. © Maya Muraviova
Niet elke evacuatie lukt. De prijs die wordt betaald, is torenhoog. De zwartste dag in de geschiedenis van Maya’s stichting is vrijdag 30 september, wanneer een humanitair konvooi bij.
Zaporizja onder vuur wordt genomen."Wij hebben daar acht mensen verloren, eerder werden ook al twee passagiers van ons gedood.
"Verder zijn negen chauffeurs 2,5 maand vastgehouden en raakten meerdere bestuurders gewond."
En toch gaat Maya door, elke drie tot vier weken rijdt ze het gevaar tegemoet. "Heel weinig mensen zijn gebleven om te helpen, wij doen het wel. "De teller staat volgens haar inmiddels op ruim 10.000 geëvacueerden. Er is voor 1000 ton aan goederen gebracht. Verzoeken voor evacuaties komen overal vandaan. "Op veel plekken staan onze telefoonnummers en gisteren kregen we nog belletjes uit Duitsland en Spanje, om familieleden van daarheen gevluchte mensen op te halen. We rijden continu met vijf tot tien auto’s. We hebben meer dan 150.000 kilometer afgelegd, per week zijn we alleen al 4.000 euro aan diesel kwijt." Daar is een onophoudelijke stroom aan donaties voor nodig.
Overdracht van twee stadsbussen aan Maya door Arjan Biel van MYzwolle. © MYzwolle
Daarvoor wordt ook in Zwolle en omgeving met man en macht gewerkt. Voor de winterperiode is door MYzwolle een ‘Slaapzaktie’ opgezet, om naast geld en (onderdelen voor) voertuigen vooral warme kleding, dekens en slaapzakken in te zamelen. Het inzamelpunt aan de Floresstraat 22 in Zwolle is elke zaterdag tussen 09.00 en 12.00 uur geopend. MYzwolle werkt met een groep van achttien chauffeurs die de goederen naar Oekraïne brengen.
En daar neemt Maya met haar team het over, tot achter de vijandelijke linies. "Iedere chauffeur begrijpt dat er risico’s zijn, ik ook. Ik ben hartstikke moe. Maar we weten ook dat als wij het niet doen, niemand het doet. Van veel dingen waar ik ooit bang voor ben geweest, besef ik dat het helemaal niks is ten opzichte van wat deze mensen hebben gezien en meegemaakt. Ik ben niet bang meer en heb ook geen tijd om bang te zijn."
De Stentor zaterdag 26 november
